Jonathan Marray
_(9617901790).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1981 |
| Wzrost |
183 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2000 |
| Zakończenie kariery |
2017 |
| Trener |
Dave Marray |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
215 (25 kwietnia 2005) |
| Australian Open |
3Q (2007) |
| Roland Garros |
1Q (2007) |
| Wimbledon |
1R (2004, 2005, 2007) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (28 stycznia 2013) |
| Australian Open |
2R (2013) |
| Roland Garros |
1R (2010, 2012, 2013, 2015) |
| Wimbledon |
W (2012) |
| US Open |
QF (2013) |
Jonathan Marray (ur. 10 marca 1981 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodowym tenisistą Marray był w latach 2000–2017[1]. Wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rangi ATP Challenger Tour w grze podwójnej. Najwyższe – 215. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 25 kwietnia 2005 roku. 28 stycznia 2013 roku zanotował 15. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.
Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. Był on pierwszym Brytyjczykiem od czasów Marka Coxa w 1977 roku, który dostał się do półfinałów debla na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club[1]. Marray to także pierwszy brytyjski finalista Wimbledonu w grze podwójnej od 1960 roku i pierwszy triumfator od 1936 roku[2]. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Frederik Nielsen, pokonali rozstawione pary w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryanów. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, których pokonali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[3]. Łącznie Marray triumfował w 3 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 5 finałach.
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (3–5)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2012 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Frederik Nielsen
|
 Robert Lindstedt Horia Tecău
|
4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3 |
| Finalista | 1. | 21 czerwca 2013 | Eastbourne | Trawiasta |  Colin Fleming
|
 Alexander Peya Bruno Soares
|
6:3, 3:6, 8–10 |
| Finalista | 2. | 28 lipca 2013 | Atlanta | Twarda | Colin Fleming
|
 Édouard Roger-Vasselin Igor Sijsling
|
6:7(6), 3:6 |
| Finalista | 3. | 23 lutego 2014 | Marsylia | Twarda (hala) |  Paul Hanley
|
Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin
|
6:4, 6:7(6), 11–13 |
| Zwycięzca | 2. | 11 stycznia 2015 | Ćennaj | Twarda |  Lu Yen-hsun
|
 Raven Klaasen Leander Paes
|
6:3, 7:6(4) |
| Finalista | 4. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Colin Fleming
|
 Marin Draganja Henri Kontinen
|
4:6, 6:3, 8–10 |
| Zwycięzca | 3. | 19 lipca 2015 | Newport | Trawiasta |  Aisam-ul-Haq Qureshi
|
 Nicholas Monroe Mate Pavić
|
4:6, 6:3, 10–8 |
| Finalista | 5. | 17 lipca 2016 | Newport | Trawiasta |  Adil Shamasdin
|
Sam Groth Chris Guccione
|
4:6, 3:6 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Press Association: Wimbledon 2012: Britain's Jonathan Marray books doubles semi-final spot. [w:] Wimbledon 2012 [on-line]. guardian.co.uk, 2012-07-04. [dostęp 2012-07-06]. (ang.).
- ↑ Łukasz Iwanek: Wimbledon: Brytyjczycy mają mistrza w deblu, triumf Marraya i Nielsena. [w:] Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-10]. (pol.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa: Wimbledon. Marray i Nielsen najlepsi w deblu. [w:] Wimbledon [on-line]. sport.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).